عاشق دوست ز رنگش پیداست                                بی دلی از دل تنگش پیداست

نتوان نرم نمودش به سخن                                       این سخن از دل سنگش پیداست

از در صلح برون  ناید دوست                                      دیگر امروز ز جنگش پیداست

می زده ست از رخ سرخش پرسید                           مستی از چشم قشنگش پیداست

یار امشب پی عاشق کشی است                            من نگو یم،  ز خدنگش پیداست

راز عشق تو نگوید هندی                                         چه کنم من، که ز رنگش پیداست